Page 207 - yargi-ozel-raporu

HÂKİMLER VE SAVCILAR YÜKSEK KURULU

1. Türkiye’de Yargı Üst Kurullarının Tarihçesi

(352) Türkiye’de 1924 Anayasasının öngördüğü sistem güçler birliği
modelidir. 1924 Anayasasının “Kuvve-i Kazaiye” başlıklı dördüncü
kısmında 54-60 ıncı maddeleri arasında hâkimlik teminatı ve yargı
ile ilgili hükümler mevcuttur.

(353) 1926 yılında kabul edilen 766 sayılı Kanunla hâkimlerin sta-
tüleri ile ilgili düzenlemeler yapıldıktan sonra, söz konusu Kanunu
ilga eden 1934 tarihli 2556 sayılı Hâkimler Kanunu ile yeni hü-
kümler getirilmiştir. 2556 sayılı Kanunun getirdiği yeni düzenle-
melerden biri “Ayırma Meclisi”dir. Bu meclis; Yargıtay Başkanının
başkanlığında Cumhuriyet Başsavcısı ve 4 Yargıtay üyesiyle, Adalet
Adalet Sistemimizin Sorunları, İyileştirilmesi ve Güvenilirliğinin Artırılması Hakkında Özel Rapor
Bakanlığı Teftiş Kurulu Başkanı, Ceza İşleri Genel Müdürü, Hukuk
İşleri Genel Müdürü ve Özlük İşleri Genel Müdürünün katılımı ile
teşekkül etmekte ve hâkim ve savcıların terfi işlemleriyle ilgili görev
yapmaktaydı.
151
(354) Ayırma Meclisi hâkimler ve savcılar bakımından iki ayrı bö-
lüm hâlinde görevini yerine getirmiş, Yargıtay Başkanının başkan-
lığında toplanan bölüm, hâkimlerin terfi defterinin, Cumhuriyet
Başsavcısının başkanlığında toplanan bölüm de savcıların terfi def-
terinin hazırlanması ile ilgili işlemleri yapmıştır. Hâkim ve Cumhu-

151 ÜNVER, Yener, Yargı Bağımsızlığı Açısından Hâkimler ve Savcılar Yüksek
Kurulu, İÜHFM, Cilt LIII, 1991, sf. 170-171: aktaran, TURHAN, Oğuz,
Türkiye’de ve Karşılaştırmalı Hukukta Yargı Üst Kurulları, TASAV, Siyaset,
Hukuk ve Yönetim Araştırmaları Merkezi, Analiz No: 1, sf. 4-5.

180