Page 236 - KDK

TÜRKİYE BÜYÜK MİLLET MECLİSİ KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU

toplumun yaşamında taşıdığı öneme ilişkin farkındalık çalışmaları yapılması konusunda
50
Tavsiyede Bulunulmasına karar verilmiştir.
7.3.1.3. Çocuğun Sağlık Hakkını Etkin Kullanımı Bağlamında Evde Bakım
Hizmetinden Faydalanması

Başvuran çocuk, 9 yaşında olduğunu, tip-1 diyabet hastası olduğu için günde 8 kere
kendi parmağına iğne batırdığını, ayrıca 3 defa yemek öncesinde homolog iğnesi, her
akşam yatarken antus iğnesi ve annesinin kalçasından yaptığı iğnelerin olduğunu,
hastalığı nedeniyle ÇÖZGER raporunun bulunduğunu, ailesinin maddi durumu
olmadığından evde bakım hizmetinden yararlanabilmesi için ilgili idareye yaptıkları
başvurunun “kendi ihtiyaçlarını giderebilir” gerekçesiyle reddedildiğini, bu sebeple
21.02.2020 tarihinde Kurumumuza başvurduğunu, başvurusu üzerine “Gönderme
Kararı” verildiğini, ancak aradan geçen zaman zarfında kendilerine herhangi bir dönüş
yapılmadığını ifade etmiş olup evde bakım aylığından faydalandırılmasını talep etmiştir.

Kurumumuzca yapılan değerlendirme neticesinde, her ne kadar ÇÖZGER raporuna
göre “özel koşul gereksinimi” olduğu tespit edilen ve böylelikle “ağır engelli” tip-1
diyabet hastası 9 yaşındaki çocuk hakkında Evde Bakım Hizmetleri Değerlendirme
Heyetleri tarafından düzenlenen raporlarda adı geçen engelli çocuğun “bakıma
muhtaçlık” kriterini taşımadığından bahisle evde bakım hizmeti yardımından
faydalanamayacağı yönünde karar verilmişse de yukarıda açıklanan engelli ve çocuk
haklarına ilişkin uluslararası ve ulusal mevzuat hükümleri ile engelli çocuğun mevcut
hastalığı sebebiyle her gün parmaktan, koldan ve kalçadan rutin şekilde birden fazla
sayıda iğne olması gerektiği hususları birlikte nazara alındığında; çocuğun vücudunun
sayılan tüm bölgelerine günlük yapılması gereken enjeksiyonları tek başına yapması
beklenemeyeceği gibi söz konusu hastalığın kişilerde sık sık şeker düzeyinin aşırı
düzeyde yükselmesine veya düşmesine bağlı olarak zaman zaman baygınlık geçirmesine
ve komaya girmesine sebebiyet verebildiği, bu nedenle 9 yaşında bir çocuğun yaşından
kaynaklı özel gereksinimleri haricinde tip-1 diyabet hastalığı sebebiyle günlük
tedavisinde de başkalarının bakım ve gözetimine gereksinim duyabileceği hususunda
hiçbir tereddüt bulunmadığı, nitekim engelli çocuğun ÇÖZGER raporunda “Özel
koşul gereksinimi var (ÖKGV)” ibaresinin yer aldığı, Çocuklar İçin Özel Gereksinim
Değerlendirmesi Hakkında Yönetmeliğin 15’inci maddesine göre bu ibarenin ilgili
mevzuatın uygulanması açısından “ağır engellilik” durumunu ifade ettiği açıkça
hüküm altına alındığından, ağır engelli çocuğun ailesine “bakıma muhtaçlık kriterini
taşımadığı” gerekçesiyle evde bakım hizmeti ücretinin ödenmemesi şeklinde verilen
idari kararlarda hukuk ve hakkaniyete uyarlık görülmemiş olup, “Çocuklar İçin Özel
Gereksinim Değerlendirmesi Hakkında Yönetmelik” hükümleri uyarınca düzenlenen
ÇÖZGER raporunda “Özel koşul gereksinimi var (ÖKGV)” şeklindeki tespite göre
“ağır engelli” olduğu belirlenen tip-1 diyabet hastası başvuranın evde bakım hizmeti

50 2019/19090 numaralı başvuru hakkında verilen 04.05.2020 tarihli Tavsiye Kararı

2020 YILLIK RAPOR 235