Page 238 - KDK
P. 238

AİHS’nin 2. maddeye getirdiği yorum aşağıda yer verilen kararlar
            ile ortaya konmuştur.
               49. İlbeyi Kemaloğlu ve Meriye Kemaloğlu/Türkiye Davası,
            Başvuru No: 19986/06, 10.4.2012
               Mevcut davada, başvuranların yedi yaşındaki oğlu, 2004 yılında
            kötü hava koşulları nedeniyle okulun erken dağılmasından sonra eve
            yalnız dönmeye çalışırken donarak hayatını kaybetmiştir. Başvuran-
            lar, Devlet’in oğullarının hayatını koruma yönündeki pozitif yüküm-
            lülüğünü yerine getirmediği ve ölümüne ilişkin etkin bir soruşturma
            yürütmediği gerekçeleriyle Sözleşmenin 2 nci ve 6 ncı maddelerinin
            ihlal edildiğini iddia etmişlerdir. Temyiz işlemleri halen Yargıtay önün-
            de devam eden dava hakkında Hükümet Sözleşmenin 2 nci maddesi
            çerçevesinde yapılan şikâyetin esaslarına ilişkin hiçbir yorum yapma-
            mıştır. Kararın somut olay açısından önem arz eden bölümleri aşağıda
            alıntılanmıştır9:

               “2. Mahkeme değerlendirmesi
               (a) Genel ilkeler
               32. Mahkeme, 2 § 1 maddesinin ilk hükmünün Devlete; kasıtlı olarak
            ve kanuna aykırı şekilde kişinin yaşamına son verilmesinden kaçınılması
            gereğinin yanı sıra yargı yetkisi dahilindeki kişilerin hayatlarını güvence
            altına almak amacıyla uygun adımlar atmasını buyurduğunu yinelemekte-
            dir (bkz. L.C.B / Birleşik Krallık, 9 Haziran 1998, § 36, Karar ve Hüküm
            Raporları 1998-III).
               33. Bu tür pozitif yükümlülüklerin, şimdiye kadar Mahkeme tarafından
            incelenen birçok farklı bağlamda ortaya çıktığı tespit edilmiştir. Bu neden-
            le, örneğin, denetim hususunda, Mahkeme; bireyin hayatının üçüncü bir
            kişinin suç teşkil eden eyleminden dolayı gerçek ve yakın risk altında oldu-
            ğunun içinde bulunulan koşullardan dolayı kamu makamlarınca bilinmesi
            veya bilinmesi gereken durumlarda, yetkililerin bireyin yaşamını korumak-
            la yükümlü olduğunu belirtmektedir (bkz. Osman / Birleşik Krallık, 28
            Ekim 1998, § 115, Karar ve Hüküm Raporları 1998- VIII).

               36. Ancak, özellikle insan davranışının öngörülemezliği, öncelikler ve
            kaynaklar dikkate alınarak yapılması zorunlu kabul edilen işlevsel tercih-
            ler göz önüne alındığında; pozitif yükümlülük, yetkililer üzerinde aşırı yük
            oluşturacak şekilde yorumlanmamalıdır. Bu doğrultuda, hayati tehlikenin




                                                               KAMU DENETÇILIĞI KURUMU  233
   233   234   235   236   237   238   239   240   241   242   243