Page 32 - KDK
P. 32

T.C. KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU




                olarak da farklı isimler aldıkları görülmüştür. İsveç, Norveç, Danimarka, Finlandiya ve
                Hollanda “ombudsman” terimini kullanırken; İspanya “halkın savunucusu” (Defensor del
                Pueblo) terimini; Fransa “hakların savunucusu” (Le Défenseur des droits) terimini; Avusturya
                “halkın avukatı” (Volsanwaltschaft) terimini; Romanya “halkın avukatı” (Avucatul Poporului)

                terimini; İngiltere “yönetim için parlamento komiseri” (Parliamentery Commissioner
                for Administration) terimini; İtalya “sivil haklar savunucusu” (Difensore Civico) terimini
                kullanmakta olup, Türkiye’de ise, “kamu denetçisi” terimi tercih edilmiştir.
                Ombudsmanlık     kurumları,    ülkelerin  karakteristik   özelliklerine  uygun   olarak
                yapılandırıldığından ülke uygulamaları da birbirinden farklılık göstermektedir. Yine de,
                bu kurumların varlığından bahsedebilmek  için; hak ve özgürlüklerin korunması ile kötü
                yönetimin önlenmesi amacı güden, amacını gerçekleştirirken düzeltici-koruyucu önleyici

                bir işlev üstlenen, bağımsız ve tarafsızlığı ile halkın güvenini ve saygınlığını kazanan,
                ücretsiz başvurulabilen, geniş araştırma yetkisine sahip, yaptırım gücü olmamakla beraber
                kamuoyu baskısı oluşturabilen kurumların mevcudiyeti gerekmektedir.

                Günümüzde bazı ülkelerde farklı insan hakları kurumları tek bir ombudsmanlık kurumu
                çatısı altında birleştirilirken, bazı ülkelerde de uzmanlaşmaya gidilerek “Yerel Yönetim
                Ombudsmanı”, “İnsan Hakları Ombudsmanı”, “Çocuk Ombudsmanı”, “Sağlık Ombudsmanı”,
                “Askeri Ombudsman”, “Tüketici Ombudsmanı” gibi farklı ombudsmanlık kurumları
                oluşturulmuştur.
                Diğer taraftan   Hukuk Yoluyla Demokrasi için Avrupa Komisyonu(Venedik Komisyonu)

                tarafından 15-16 Mart 2019 tarihinde 118. Genel Kurul Toplantısında onaylanan
                Ombudsmanlık Kurumunun Korunması ve Geliştirilmesine İlişkin İlkeler(Venedik Kriterleri),
                BM İnsan Hakları Komisyonunun 3 Mart 1992 tarihli 1992/54 sayılı ve BM Genel Kurulunun
                20 Aralık 1993 tarihli 48/134 sayılı kararlarıyla kabul edilen İnsan Haklarının Geliştirilmesi
                ve Korunması İçin Kurulan Ulusal Kuruluşların Statüsüne İlişkin İlkeler(Paris Prensipleri),
                BM Genel Kurulunun 16 Aralık 2020  tarihinde 75/186 sayılı, ombudsman ve arabulucu
                kurumların insan haklarının, iyi yönetimin ve hukukun üstünlüğünün geliştirilmesi ve
                korunmasındaki rolü hakkındaki kararı ombudsmanlık kurumlarının kurulması, yetkileri,
                çalışma usul ve esasları ile rolünü belirleyen uluslararası belgelerdir.

                Ülkemizde Kamu Denetçiliği Kurumu olarak isimlendirilen bu kurum; idarenin adil, tutarlı,
                şeffaf ve hesap verebilir olması ihtiyacına hizmet eden ve sorunları iyi niyet çerçevesinde
                çözmeye odaklanmış bir müessesedir.

                Bu doğrultuda; Türkiye’de KDK’nın kurulması yönündeki çabalar 90’lı yılların sonunda
                başlamıştır. 2004 yılında 5521 sayılı Kanun taslağının hazırlanması ile Kamu Denetçiliği
                Kurumunun ilk temeli atılmıştır. 5521 sayılı Kanunun Cumhurbaşkanı tarafından geri
                gönderilmesi üzerine 2006 yılında 5548 sayılı Kanun kabul edilmiş,  ancak bu Kanun da








                                                                             2022-2026 STRATEJİK PLANI   31
   27   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37