Page 143 - KDK

de ortaya koyamamakta olduğu, çeşitli kurum ve kuruluşlar nezdinde
verdiği çok sayıdaki dilekçelerle haksız ve yersiz bu iddiasını yinele-
mekte ısrar ettiği, hususları, ifade edilmiştir.

VI-HUKUKİ DEĞERLENDİRME
I) Hukuka Uygunluk Denetimi Yönünden

10) Anayasanın 129 uncu maddesinin son fıkrasında, memurlar ve
diğer kamu görevlileri hakkında işledikleri iddia edilen suçlardan ötü-
rü ceza kovuşturması açılmasının, kanunla belirlenen istisnalar dışın-
da, kanunun gösterdiği idari merciin iznine bağlı olduğu belirtildiğin-
den , 4483 sayılı Kanun, Anayasanın bu hükmüne paralel olarak, bir
memurun ya da diğer kamu görevlisinin görev sebebiyle işlediği iddia
edilen suçlardan dolayı yargılanabilmesi için 3 üncü maddede sayılan
idari mercilerin iznini aramıştır.
4483 sayılı Kanunun 3 üncü maddesinde, hangi memur ya da kamu
görevlisi için hangi merciin soruşturma izni vereceği ayrıntılı olarak
belirtilmiş, ayrıca bunların yokluklarında izin yetkisinin vekilleri tara-
fından kullanılacağı öngörülmüştür. Maddede izin mercileri sıralanır-
ken, yetkiyi kullanacak belli unvanlara sahip kişilerden söz edildiğin-
den, yetkinin kişilere bağlı münhasır yetki olduğu kuşkusuzdur. Kişiye
bağlı bu yetkinin de bizzat kullanılması zorunludur.
Anayasaya göre, idari makamlar kullandıkları yetkiyi kanundan
alırlar. Kanuni idare ilkesi uyarınca, idarenin yetkileri ve bu yetkiyi
kullanacak makamlar kanunla belirlenir. İdari işlemlerin hukuken ge-
çerli sayılması için kararların kanunla yetkili kılınan makam ve kişi-
lerce alınması gerektiğinden idari makamların işlemin yetki unsuru
üzerinde takdir yetkisi olamaz. Kanunun 3 üncü maddesinde izin ver-
meye yetkili merciler bu ilkelere uygun olarak sıralanmış, maddenin
(e) bendinde, ilgili bakan ve başbakanın hangi memur ve diğer kamu
görevlileri hakkında soruşturma izni vermeye yetkili oldukları açıkça
düzenlenmiştir. 1
4483 sayılı Memurlar ve Diğer Kamu Görevlilerinin Yargılanması
Hakkında Kanunun 4 üncü maddesinin üçüncü ve dördüncü fıkrala-
rında; bu Kanuna göre memurlar ve diğer kamu görevlileri hakkında

1 Danıştay Birinci Dairesinin, 17 .04.2000, E: 2000/29 - K: 2000/59 sayılı kararı:

138 KAMU DENETÇILIĞI KURUMU