Page 327 - kamu-personel-rejimi-2

kesilmesi, fikirlerine itibar edilmemesi, asılsız söylenti, hoş olmayan
imalar, nitelikli iş verilmemesi, anlamsız işler verilip sürekli yer de-
ğiştirilmesi, ağır işler verilmesi ve fiziksel şiddet tehdidi sayılabilir.
Görüldüğü üzere, bir eylemin psikolojik taciz olarak kabul edilebil-
mesi için, bir işçinin hedef alınarak gerçekleştirilmesi, belli bir süreye
yayılması ve bu durumun sistematik bir hal alması gerekir. Belirtilen
şartların gerçekleşip gerçekleşmediğinin, her somut olayda ayrı ayrı
değerlendirilmesi gerekir. Psikolojik tacizin nedenleri farklılık göster-
mesine karşın amaç, çoğu kez işçinin işyerinden ayrılmasını sağlamak-
tır.” denilmektedir.

56. Yargıtay 22 nci Hukuk Dairesinin 16/09/2014 tarihli ve
E:2014/18743, K:2014/24185 sayılı kararında; “Mobbingin mey-
dana gelebilmesi için bir işçinin hedef alınarak, uzun bir süre ve belli
aralıklarla sistematik biçimde tekrarlanan, mağdurun karşı koyma-
sına rağmen yapılan aşağılayıcı, küçük düşürücü ve psikolojik olarak
acı veren, işteki performansı engelleyen veyahut olumsuz bir çalışma
ortamına sebep olan tehdit, şiddet, aşağılama, hakaret, ayrımcılık,
ağır eleştiri, taciz ve çalışma şartlarını ağırlaştırma gibi eylem,
tutum ve davranışların uygulanması gerekir. … Mobbingde, hedef
alınan kişinin şerefine, kişiliğine, karakterine, inancına, değerlerine,
yeteneklerine, tecrübelerine, birikimlerine, düşüncelerine, etnik kö-
kenine, yaşam biçimine, kültür ve benzeri yönlerine topluca bir saldırı
söz konusudur. Bu saldırı, dedikodu ve söylenti çıkarma, iftira atma,
toplum önünde küçük düşürme, hafife alma, karalama, kötüleme ve
yok sayma gibi kişiyi zihinsel, ruhsal, fiziksel ve bedensel olarak et-
kileyebilecek eylemlerle yapılmaktadır. Süreklilik göstermeyen, belli
aralıklarla sık sık tekrarlanmayan, ara sıra münferit olarak meydana
gelmiş birkaç haksız, kaba, nezaketsiz veya etik dışı davranış mobbing
olarak nitelendirilemez.” hükmü yer almaktadır.
57. Yargıtay 22 nci Hukuk Dairesinin 21/02/2014 tarihli ve
E:2014/2157, K:2014/3434 sayılı kararında; “Hukuk yargılama-
sında ve özellikle de mobbinge dayanan iddialarda yüzde yüzlük bir
ispatın aranmadığı, şüpheden uzak delil aramanın ceza yargılaması-
na ait olduğu, özel hukuk ve iş hukuku yargılamasında vicdani ka-
naatin oluşmasına yetecek kadar bir ispatın yeterli olduğu, taraflarca
ileri sürülen delillerin sıhhat ve kuvvetinde tereddüt edilmesi halinde
işçi lehine yorum ilkesinin uygulanması gerektiği, mobbing gibi diğer

322 KAMU DENETÇILIĞI KURUMU