Page 118 - KAMU DENETÇİLİĞİ KURUMU

Dolayısıyla sokak hayvanlarına yönelik yapılacak çalışımalar için ülkemize özgü bir model
arayışında olunması gerekmektedir. Nitekim Bursa’da 19. yüzyılda göçmen kuşların bakımının
yapılması amacıyla kurulan ve “dünyanın ilk hayvan hastanesi’’ olduğu bildirilen, ‘’Gurabahane-i
Laklakan (Düşkün Leylekler Evi) olarak bilinen göçmen kuşlar hastanesinde geçmişte başta
leylekler olmak üzere her türlü kuşun bakımı ve tedavisi yapılmıştır. Bu anlayış ve çerçevede bugün
için de etkin çözümler bulunabilecektir. Bu kapsamda yapılacak olan sokak hayvanlarına yönelik
oluşturulan programının hem ülkemiz kültürel yapısına uygun hem de bakanlıklardan, yerel
yönetimlere hatta saha çalışanlarına ve hayvan sahiplerine kadar her seviyede sıkı bir şekilde
uygulanabilecek bir yönetim yapısına sahip olması gerekmektedir.

Bu kapsamda, Kurumumuz tarafından bireysel başvurulardan yola çıkılarak hukukçular,
veterinerler, doktorlar gibi bilimsel ve teknik görüşlerini sunan kişilerin, hayvan haklarını savunan
sivil toplum kuruluşu temsilcilerinin ve konu hakkında yetkili merkezi ve yerel bürokratların katılım
sağladığı çalıştay 24 Ocak 2019 tarihinde düzenlenmiş olup bahse konu çalıştayda yapılan
değerlendirmeler ile ortaya atılan görüşler rapor haline getirilerek kamuoyuna sunulmuştur.

Hazırlanan “Hayvan Hakları Çözüm Çalıştayı Raporu” başta Türkiye Büyük Millet Meclisi Hayvan
Haklarının Araştırılması Komisyonu olmak üzere konunun muhatapları olan tüm ilgililere,
yetkililere, kurumlara ve STK’lara gönderilmiştir.
KDK’dan On Beş Maddeyle Hayvan Hakları ve Güvenli Çevre

1- Konu hakkında görevli ve yetkili kurumların netleştirilmesi, sadeleştirilmesi, dağınıklığın,
yetki karmaşalarının ortadan kaldırılması gerekmektedir.
2- Hayvanlara karşı işlenen suçlar da mevcut yaptırımlar artırılmalıdır.
3- Hayvanlara karşı işlenen suçlardaki davalara ilgili kuruluşlar müdahil olabilmelidir.
4- Üremenin kontrolüyle ilgili mahalli idarelerin kısırlaştırma ve aşılama kapasiteleri
artırılmalı, bu işlemler veteriner hekimi odalarıyla iş birliği halinde yapılmalıdır.
5- 5199 Sayılı Hayvanları Koruma Kanununun 6 ncı maddesine dokunulmamalı ve görevli
birimlerce bu kanunun uygulanması sağlanmalıdır. Bu nedenle yapılacak olan mevzuat
çalışmalarında konunun taraflarının çözüm önerileri dikkatle dinlenmelidir.
6- Aşılamanın yaygınlaştırılması ve sistematik, düzenli, insani şartlarda kısırlaştırmanın teşvik
edilmesi gerekir.
7- Hayvan hakları ve hayvan sevgisi alanlarında insanların çocuk yaştan itibaren eğitilmesi,
bilinçlendirilmesi gerekir.
8- Her belediye kendi sınırları içerisindeki hayvanları “mikroçip” ile kayıt altına almalıdır.
9- Hayvan hakları meselesine yerel yönetimlerde bütçe ayrılmalı ve ayrılan bütçeler de
artırılmalıdır.
10- Hayvanların beslenme odakları illerdeki koruma kurulları tarafından belirlenmelidir.
11- Hayvan koruma görevlilerinin her yerel yönetimde sayıları artırılmalı, birimleri büyütülmeli,
eğitimleri sağlanmalı, görev ve sorumlulukları netleştirilmelidir.
12- Tehlikeli ırk, yasak ırk kavramlarına yeni tanımlamalar getirilmeli, ırk hayvanlarının, yani
insanlara zarar verme yetenekleri fazla olan sahipli hayvanların sahiplerine ciddi yaptırımlar
getirilmelidir.
13- Veteriner hekimlerle hayvan sever derneklerinin iş birliği içerisinde çalışabileceği ve ayrılan
bütçelerle bu ortaklığın desteklenebileceği değerlendirilmelidir.
14- Bakımevi yaklaşımından “hayvan kliniği” sistemine geçilmelidir.
15- Yerel yönetimlerde hayvanlarla çalışan personelin çalışmaları sırasında hakaret ve
engellemelere karşı korunması gerekir.

114